🐄 Kryzys W Małżeństwie Po 30 Latach

Jesteście razem już długo, dlatego niemalże zapomnieliście już, jak to było, kiedy się poznawaliście. Do Waszego związku wkradła się rutyna, wiele rzeczy przestało Was cieszyć. Tak, to kryzys. Jednak bardzo prostymi metodami możecie go przezwyciężyć! Katarzyna Białasiewicz @ 1. Wyjedźcie na kilka dni Jeśli tylko macie taką możliwość, spakujcie się i wyjedźcie przynajmniej na weekend. To Wam pozwoli spojrzeć na siebie innymi oczami, z nieco inne perspektywy. Będziecie mieli też czas na rozmowy, to bardzo ważne. 2. Zaskakujcie sobie nawzajem Nawet kiedy już od lat nie robiliście sobie żadnych niespodzianek, teraz to zmieńcie. Chodzi o proste, nieskomplikowane rzeczy, przynoszą one jednak drugiej osobie całe mnóstwo radości, satysfakcji i uśmiechu. 3. Niech powrócą wspomnienia Usiądźcie wygodnie, wyciągnijcie album ze zdjęciami i wspominajcie Wasze początki. Na pewno macie mnóstwo fotografii ze wspólnych wyjazdów, uroczystości – i oczywiście ze ślubu. To będzie piękna sentymentalna podróż! 4. Uśmiechajcie się do siebie Uśmiech ma naprawdę wielką moc – szybko zostaje odwzajemniony. Nawet kiedy wydaje się Wam, że to banalne, uśmiechajcie się do siebie na co dzień, a będzie Wam we dwoje po prostu lepiej. Miłość Związki kryzys w związku związek miłość | 28 lutego Kryzys w małżeństwie po 20 latach – jak sobie z nim poradzić? 2018-02-28 07:18:35 2018-02-23 13:55:26

Zmiany te trudno jednak oceniać w sposób aż tak jednoznaczny, gdy sięgniemy po dane z 1932 i 1950 roku. W tych latach przeciętny wiek nowożeńców wynosił dla mężczyzn odpowiednio – 26

Statystyczne kłamstwo. Po pierwsze należy sobie uświadomić, że teoria dotycząca kryzysu 7 roku została wysnuta na podstawie obserwacji par małżeńskich. Tymczasem każdy chyba zdaje sobie sprawę z tego, że zanim weźmiemy ślub, jakiś czas się spotykamy, a czasem przez długie lata tworzymy związek. Teoria ta zatem błędnie utożsamia początek małżeństwa z początkiem samego związku. Poza tym trzeba mieć dystans do wszelkich danych statystycznych. Jeżeli na przykład statystyki mówią, że co drugi Polak nie wyjedzie w tym roku na wakacje, czy to oznacza, że my również nigdzie się nie wybierzemy? Jest to jednak nieco bardziej skomplikowane. Indywidualne predyspozycje. Każdy związek jest odrębną całością, która rządzi się swoimi prawami. Są małżeństwa, które rozpadają się już po pierwszym roku, są takie, które rozchodzą się po trzydziestu latach, ale są i takie, które trwają całe życie. Nie warto do swojego życia osobistego stosować żadnej statystycznej miary. Tylko my sami mamy wpływ na to, co dzieje się w naszym związku, więc możemy spać spokojnie. Dopóki jest nam razem dobrze, kryzys drugiego, piątego czy siódmego roku nas nie związku. Prawdą jest natomiast, że każdy związek przechodzi pewną ewolucję. Po etapie zakochania, pojawia się zaangażowanie i bliskość, ale także wcześniej czy później staniemy w obliczu kryzysu. Nie oznacza on jednak końca związku, ale jest sygnałem, że pod wpływem życiowych doświadczeń partnerzy się zmienili i powinni coś zmienić również we wzajemnych relacjach. Przemiany związku są jednak znacznie bardziej skomplikowanym procesem niż wynikałoby to ze statystyk. Nikt nie ma uniwersalnego przepisu na powodzenie w związku i nikt też nie wie, kiedy nastąpi kryzys. Czy wiara w fatum pomaga? Wiara w nadciągające zagrożenie na pewno nie przyniesie nam nic dobrego. Jedyną busolą w związku powinna być codzienna rozmowa i obserwacja partnera, a nie coraz to inne naukowe odkrycia. Dobrze mieć jedynie świadomość, że jakieś trudności nieuchronnie się w naszym związku pojawią i że nie musimy od razu się rozstawać, ale warto podjąć walkę o zgadzacie się z teorią kryzysu po 7 latach? A może uważacie ją za bzdurę? Wypowiedzcie się! ^{Kryzys w małżeństwie po 30 latach. Kryzys w małżeństwie to trudny i bolesny moment, który może wystąpić nawet po wielu latach wspólnego życia. Po…}

Nawet jak wspominamy o kryzysach innych, to mówimy przyciszonym głosem. W głowie pojawia się tylko myśl: Oby nas ominęło. No cóż, prawda jest taka, że kryzys nikogo nie w małżeństwie to coś, czego każdy chciałby uniknąć. Raczej nie chcemy się dobrowolnie wystawić na jego pastwę i nawet jak wspominamy o kryzysach innych, to mówimy przyciszonym głosem. W głowie pojawia się tylko myśl: Oby nas ominęło. No cóż, prawda jest taka, że kryzys nikogo nie to naturalna kolej rzeczy„Kryzysy w małżeństwie i rodzinie są zjawiskiem niemal normalnym, pojawiają się zawsze, nawet w najlepszych związkach. Aby małżeństwo przetrwało, potrzebne są dwie rzeczy: świadomość, że kryzysy będą i że można je przezwyciężyć”. Trafiłam ostatnio na fajną książkę o zwyciężaniu kryzysów małżeńskich. Jej autor, ks. Stanisław Orzechowski, z wielkim spokojem i dystansem pisze, że kryzysy po prostu także:Jak przebrnąć przez rodzinny kryzys finansowy?Jaki przeżywamy kryzys?Są dwa rodzaje kryzysów: kryzysy wzrostu i kryzysy tych pierwszych Wam życzę, tym drugim zamykajmy drzwi przed nosem. Kryzysy wzrostu pojawiają się jako naturalna kolej rzeczy, w efekcie naszego małżeńskiego rozwoju. Znowu wspomnę księdza Orzecha, bo podaje trafny przykład. U dziecka ząbkowanie jest normalne i zdrowe. Po prostu przychodzi taki czas, że przebijają mu się ząbki. Nie jest to przyjemne ani dla malca, ani dla rodziców (o tak!). Aby jednak dziecko mogło funkcjonować normalnie (jeść, przeżuwać) musi to przejść. Ząbkowanie to taki jego kryzys wzrostu – bolesny, ale rozwojowy, dający na przyszłość coś, co będzie mu także:Kryzys wieku średniego? To mogą być narodziny nowego CiebieKryzysom wzrostu nie trzeba przeciwdziałać. Inaczej ma się sprawa z kryzysami rozpadu. One są wyniszczające i ich małżeństwo powinno unikać. Jakie są jednak oznaki tego, że stoimy na progu kryzysu?Oznaki kryzysuPierwsza i podstawowa oznaka – czujesz, że ta ukochana osoba nie jest już jakby tą najważniejszą. Czujesz, że jest daleko. Tak już jest, że im bliższa była Ci dana osoba, tym po oddaleniu wydaje się być najbardziej obcą. Przekłada się to na:„Płytkie rozmowy” – najczęściej tylko na tematy dotyczące organizacji domu,Rozmowy z pośrednikiem – tutaj posłańcami stają się dzieci: „idź powiedz ojcu/matce…”Obwinianie tylko jednej strony, współmałżonka za przeżywane problemy,Unikanie się – brak wspólnie spędzanego czasu (tu w zastępstwie przychodzi telefon, telewizja, hobby),Uciekanie przed byciem tylko we dwoje, brak zbliżeńNiechęć do rozmowy, nerwowośćNieuczestniczenie w życiu małżonkaŻycie własnym życiem, czyli tak, jakby nie było się w małżeństwie: podejmowanie decyzji bez rozmowy z każdym kryzysie przyjmie to inną formę, może nawet inaczej się zakamufluje. Grunt to nie uciec od kryzysu, a zawalczyć o to, co ma sens – o siebie nawzajem, o małżeństwo. Trudne to, zwłaszcza, kiedy stajemy w obliczu kryzysu w praktyce. Staje przed nami mur jakby nie do przeskoczenia. Doświadczenia małżeństw za nami, obok nas pokazują, że można ten mur także:Kryzys rodziny? Tak, ale…Z kryzysów wychodzi się z ranami. Jednak z czasem one się goją i stają się bliznami, które przypominają nam, że jesteśmy już silniejsi. W kolejnych artykułach pokażemy Wam jednak, że kryzysy są do przejścia i można je pokonywać.

Witajcie Przechodzimy z mężem dosyć poważny kryzys w związku.Jestesmy 9 lat po slubie, znamy się 11. Niby wszystko ok, a jednak. Mamy 2 dzieci, od niedawna mieszkamy na swoim. W związku z

^{10 oznak, że małżeństwo przeżywa kryzys Nie ma idealnie zgodnych rodzin, ani par jak z obrazka. Prędzej czy później miłość jak z bajki zmienia się w prozę życia. Kiedy pojawi się pierwszy kryzys w małżeństwie, to już kwestia indywidualna, niektórzy mówią, że pierwszy poważny kryzys pojawia się po 3 latach, a później jest już z górki, ale to nie reguła. Regułą za to jest to, że problemy się pojawiają i będą się pojawiały. Jak przetrwać kryzys w małżeństwie, a przede wszystkim, jak go rozpoznać i nie przegapić momentu, w którym da się uratować miłość? Jak rozpoznać kryzys w małżeństwie? Tych sygnałów nie ignoruj! Istnieje wiele różnych problemów, niektóre z nich są chwilowe, inne taki jak kryzys w małżeństwie po urodzeniu dziecka związane są z całkowitą zmianą dotychczasowego życia, a jeszcze inne wynikają z poważnych dysfunkcji rodziny. Oto 10 oznak, że kryzys w małżeństwie to fakt: Osobne życie – masz wrażenie, że oddaliliście się od siebie? Żyjecie razem, pod jednym dachem, ale prowadzicie osobne życia, rzadko się spotykacie, Ty w pracy on/ona w pracy. Gdy przychodzicie do domu zajmujecie się własnymi sprawami, macie osobnych przyjaciół i coraz częściej odnosisz wrażenie, że stajecie się obcymi ludźmi? To oznaka, że przechodzicie poważny kryzys w związku małżeńskim. Brak rozmów lub płytkie rozmowy – kiedy ostatnio rozmawialiście o Waszych pasjach, marzeniach, o rzeczach ważnych, ale niekoniecznie dotyczących spraw bieżących, rodziny, dzieci itd. Często to właśnie z brakiem rozmów pojawia się kryzys w małżeństwie po urodzeniu dziecka, gdyż wszystkie rozmowy i czynności skupiają się na domu i sprawach bieżących, a nie na tym co was interesuje. Brak wspólnych zainteresowań – czasami gdzieś po drodze okazuje się, że nie macie wspólnych tematów. Pasje, które Was łączyły wygasły lub zeszły gdzieś na dalszy plan i coraz częściej spędzacie czas osobno. To poważny znak, że dzieje się źle, a brak pasji może spowodować kryzys nawet w młodym małżeństwie. Mało seksu lub jego brak – seks w związku nie jest najważniejszy i nie powinien stanowić fundamentu rodziny. Niemniej jednak jest ważny, a spadek jakości życia intymnego, malejąca przyjemność, brak aktywności seksualnej itd. mogą być wskaźnikiem, że związek przeżywa kryzys, zwłaszcza jeżeli obniżenie libido nie wynika z przyczyn zdrowotnych. Narzekanie na partnera – jeżeli coraz częściej i coraz intensywniej narzekasz na partnera/partnerkę wśród znajomych, to wiedz, że dzieje się coś niedobrego. Okresowe wyżalenie się przed przyjacielem pomaga pozbyć się negatywnych emocji, jednak jeżeli Twój krytycyzm nieustannie się zwiększa i nie potrafisz mówić już o partnerze w pozytywach, to niestety jest to poważny objaw kryzysu w związku małżeńskim. Brak szacunku – szacunek w związku to podstawa. Można się kłócić, można się nie zgadzać, jednak jeżeli w tym wszystkim zachowane jest poszanowanie dla drugiej osoby, to można przetrwać kryzys w małżeństwie. Objawy takie jak lekceważenie, obwinianie, brak wsparcia, wypominanie, wyzywanie i tym podobne zachowania ranią obie strony i są powodem pogłębiania się negatywnych relacji pomiędzy partnerami. Brak zaufania – aby tworzyć udane małżeństwo musicie sobie ufać. Odrobina zdrowej zazdrości jest motywująca i dobrze działa, jednak przesada, całkowity brak zaufania, próby kontrolowania i ciągła podejrzliwość są oznaką tego, że związek wymaga naprawy. Aby uratować małżeństwo w kryzysie konieczna może być terapia par. Częste kłótnie lub ciche dni – w każdej rodzinie zdarzają się różnice zdań i kłótnie, a sam fakt niezgadzania się nie jest jeszcze oznaką kryzysu. Jednak jeżeli awantury pojawiają się coraz częściej, związane są z krzykami, wyzywaniem się, brakiem szacunku, a nawet przemocą, to oznaka, że w małżeństwie źle się dzieje. Przeciwieństwem są „ciche dni”, czyli okresy, gdy małżonkowie ze sobą nie rozmawiają. To nie wpływa pozytywnie na oczyszczenie atmosfery, a przedłużające się ciche dni mogą być powodem rozłamu rodziny. Nieuczestniczenie we wspólnym życiu – wolisz spędzać czas sam/sama we własnym towarzystwie lub ze znajomymi, a w domu jesteś tylko gościem? Unikasz konfrontacji, nie uczestniczysz w życiu rodziny i chyłkiem przemykasz pomiędzy pokojami? To nie wróży zbyt dobrze. Brak „Kocham Cię” – ostatni zwiastun tego, że pojawił się kryzys w małżeństwie. Drobnostka, ale jakże istotna. Kiedy ostatni raz wyznaliście sobie miłość? Kiedy powiedzieliście sobie „Kocham Cię”? Przetrwać kryzys w małżeństwie – to możliwe Przyjrzyj się uważnie swojemu związkowi. Ile z tych oznak dostrzegasz? Im więcej powyższych przesłanek jest spełnionych, tym problem jest poważniejszy. Należy szybko zareagować, być może uda się jeszcze uratować miłość. Zapraszamy na terapię rodzinną lub terapię par we Wrocławiu w Centrum Psychiatrii i Psychoterapii SUPER-ego. Wspólnie zidentyfikujemy przyczynę problemu i spróbujemy naprawić to, co z pozoru jest nienaprawialne; a jeżeli okaże się, że kryzys w związku małżeńskim zaszedł już za daleko, wskażemy możliwe ścieżki i rozwiązania.}

Kryzys małżeński może wystąpić w każdym okresie jego trwania – czy to po 3, 5 czy 15 – 20 latach. Jest spowodowany różnymi czynnikami, ale zawsze zaburza nasze poczucie bezpieczeństwa i wprowadza zmiany w relacji partnerów. Niestety – przydarza się on każdemu długoletniemu związkowi. Jakie są objawy kryzysu?

W środku: Wiele par przeżywa kryzys w małżeństwie po urodzeniu dziecka. Co zrobić, aby go uniknąć? Poznaj jeden, skuteczny sposób. Byli w sobie szaleńczo zakochani. Wzięli ślub, głęboko przekonani o tym, że chcą spędzić ze sobą resztę życia, wspierać się w radosnych i trudnych chwilach. Po kilku miesiącach przyszły pierwsze rozczarowania, zmęczenie dużą ilością obowiązków w pracy i niewielkie starcia w relacji – jednak wciąż wierzyli, że są ze sobą na dobre i na złe. Naturalną konsekwencją było urodzenie dziecka. Czekali na nie oboje. Widzieli w nim przedłużenie swojej miłości, dopełnienie ich małej rodziny. Pierwsze chwile były huśtawką różnorodnych emocji. Radość z pojawienia się w ich życiu małego człowieka, obawa o to, czy się dobrze rozwija, zmęczenie związane z niewielką ilością snu. Po kilku miesiącach coś zaczęło się zmieniać. Na gorsze. Ona była całkiem pochłonięta potrzebami dziecka: trzeba je przewinąć, nakarmić, ponosić, zabawić, ululać do snu… Brakowało jej czasu na spokojną, gorącą kąpiel, wypicie ciepłej kawy czy poczytanie książki w samotności. Po ogarnięciu prania i sprzątnięciu minimalnej ilości rzeczy padała wieczorem zmęczona na łóżko, marząc tylko o tym, aby się wyspać. On nieudolnie próbował jej pomagać przy dziecku. Łapała się za głowę, kiedy patrzyła na to, jak je trzyma na rękach. Głośno upominała go, kiedy chciał dać czteromiesięczniakowi kawałek mięsa do jedzenia. Pojękiwała ze strachu, kiedy, bawiąc się z nim, podrzucał je do góry i mówiła: Daj mi go już, proszę, bo coś mu w końcu zrobisz! Po dwóch latach od urodzenia dziecka zauważyła, że jej małżeństwo przeżywa kryzys. Jej mąż coraz później wracał z pracy, a kiedy był w domu, siadał do komputera i spędzał z nimi niewielką ilość czasu. Niechętnie zostawał sam z dzieckiem. Nie czuła z jego strony żadnego wsparcia i pomocy. Jakby go w ogóle nie było. Zero rozmów, zero bliskości fizycznej, zero bliskości emocjonalnej. Dwoje obcych sobie ludzi pod jednym dachem. Masz wpływ na Wasz związek Czy wiesz, co decyduje o tym, czy małżeństwo przetrwa? Dr John Gottman badał związki małżeńskie przez kilkadziesiąt lat od ślubu. Odkrył, że pary, które pozostały małżeństwem przez sześć pierwszych lat wspólnego życia podejmowały określony typ zachowania w ciągu 86% interakcji między nimi. Pary, które się rozwiodły ten sam typ zachowań podejmowały średnio tylko przez 33% spędzanego razem czasu. O jakie zachowanie chodzi? O typ reakcji wobec współmałżonka, który Gottman nazwał turn toward (zwrócić się w stronę). Są to codzienne, drobne reakcje na zachowanie drugiej osoby, przez które pokazujemy jej, że ją dostrzegamy, myślimy o niej, pamiętamy o niej, że jest dla nas ważna. Nie musi to być wcale czasochłonne i męczące działanie – czasem turn toward oznacza krótkie zdanie wypowiedziane ciepłym tonem głosu. Gottman wyróżnił trzy typy reakcji na zachowanie współmałżonka: turn against (zrazić kogoś), turn away (odwrócić się) turn toward (zwrócić się w stronę). Dla lepszego wyjaśnienia podam przykład. Mąż wraca z pracy do domu i mówi: Kochanie, wróciłem! Żona odpowiada: O matko, w końcu! Umieram już z tymi dziećmi! (Turn against) Tutaj jestem, jestem zajęta. (Turn away) Cieszę się! Jak ci minął dzień? (Turn toward) Różnica w poszczególnych reakcjach żony jest kolosalna i ma znaczący wpływ na to, jak będzie wyglądał ich związek w niedługim czasie. Może też przyczynić się do kryzysu w małżeństwie po urodzeniu dziecka. Skąd ten kryzys w małżeństwie po urodzeniu dziecka? Okres po urodzeniu dziecka jest szczególnie trudny dla kobiety. Jest zmęczona ciążą, porodem i połogiem, później dużą ilością nowych obowiązków. Codziennie przeżywa mnóstwo nowych dla niej sytuacji, a tym samym wiele frustracji i trudnych emocji. Potrzebuje pomocy ze strony innych. Potrzebuje mieć czas na odpoczynek i regenerację. Potrzebuje mieć możliwość, aby chociaż na pięć minut odejść od dziecka i zająć się czymś innym. Oczywiście podobne zachowania po urodzeniu dziecka mógłby zacząć przejawiać mężczyzna. Jednak dzieje się tak znacznie rzadziej, co jest spowodowane zarówno naturą, jak i tym, że to najczęściej kobieta spędza z dzieckiem najwięcej czasu. Przyjrzyjmy się jeszcze raz opisanej powyżej sytuacji pod kątem odkryć dr Gottmana. Kobieta, która skupia swoje myśli wyłącznie na dziecku, łatwo traci z oczu swojego męża. Zupełnie nieświadomie i bez zamierzenia może podejmować zachowania typu turn away (odwrócić się) lub nawet turn against (zrazić kogoś) – wypływają one z jej zmęczenia, trudnych emocji oraz nadmiernego skupienia się na tym, czego potrzebuje jej dziecko. Jakie reakcje typu turn away lub turn against mogą się u niej pojawić? Krytykowanie sposobu, w jaki mąż zajmuje się dzieckiem Ona czuje, że jej styl opieki jest najbezpieczniejszy i najlepiej zaspokaja potrzeby dziecka Możesz go chwilę potrzymać? O matko, ile razy mam ci pokazywać, żebyś tak tego nie robił! Zostaniesz chwilę z Kasią? Idę do sklepu. Tylko weź jej nie włączaj bajek, mógłbyś się trochę wysilić i się z nią pobawić! 2. Zalewanie go potokiem negatywnych emocji i narzekania, kiedy tylko przekroczy próg domu po powrocie z pracy (pierwsze słowa, które kieruje do męża to słowa frustracji) Ale jestem zmęczona, nic mi się już nie chce! Czemu jesteś tak późno, już nie daję rady sama! 3. Unikanie bliskości fizycznej z powodu zmęczenia i wypominanie mu, że powinien ją w tym temacie zrozumieć. Nie dzisiaj, proszę! Naprawdę myślisz, że mam ochotę teraz na seks?! Przecież ledwie stoję 4. Reagowanie niechęcią na jego propozycje wspólnego spędzenia czasu On: Może obejrzymy dziś razem film? Ona: Hmmm, a może lepiej pogadajmy chwilę i pójdźmy wcześniej spać? 5. Zbywanie jego zaproszenia do rozmowy (np. kiedy zaczyna opowiadać o tym, co wydarzyło się w pracy) Powiesz mi później, muszę dziecko przebrać… Uhmm, a wiesz, że nasz Staś dziś sam wyniósł pieluszkę do kosza? 6. … Reakcji, które odpychają Twojego męża od Ciebie, zamiast go przyciągać, może być mnóstwo. Mogą one mieć miejsce, kiedy jesteś szczególnie zmęczona, przytłoczona, skupiona na czymś zupełnie innym niż Twoje małżeństwo: kiedy masz bardzo stresujący okres w pracy, kiedy Twoi rodzice chorują i wymagają większej niż zwykle opieki, kiedy urodziło się Wam dziecko… Te trudne okresy wymagają szczególnej uważności i świadomego przyglądania się temu, jak reagujesz na swojego męża. Wasze małżeństwo buduje się w codzienności Chodzi o te drobne, codzienne interakcje pomiędzy Wami: jak reagujesz, kiedy wraca z pracy? Co mówisz, kiedy zaczyna opowiadać o swoich wątpliwościach w jakimś temacie? Jak przyjmujesz jego propozycje wspólnie spędzonego czasu? Jak reagujesz na to, w jaki sposób opiekuje się Waszym dzieckiem? To naturalne, że w pierwszych miesiącach życia dziecka Twoja uwaga skupia się w znacznym stopniu na nim. Jest to wpisane w naturę kobiety: to ona nosi je w sobie przez dziewięć miesięcy, to ona je rodzi, to ona ma zdolność karmienia go… Większość kobiet ma łatwość w nawiązaniu więzi z dzieckiem od samego początku. Mężczyznom zwykle przychodzi to trudniej. I niezwykle łatwo jest wykorzystać wszystkie swoje siły, dobrą wolę i empatię podczas opieki nad dzieckiem, a dla męża zostawić nieprzyjemne emocje, zmęczenie i stres. Bo przecież on jest dorosłym mężczyzną i sobie z nimi poradzi. Tak, on jest dorosłym mężczyzną. Ale potrzebuje, abyś podejmowała wobec niego zachowania typu turn towards – pokazała mu, że o nim myślisz, że jest dla Ciebie ważny, że o nim myślisz i nadal podziwiasz go i doceniasz. Czasem wystarczy ciepły ton głosu, uśmiech i podziękowanie za jego dobrą wolę. „To, co robię i mówię teraz, w tej codziennej, małej sytuacji, jest częścią mojego „na zawsze” z mężem – moje wybory zdecydują, jaką relację będziemy mieć za kilkadziesiąt lat” Ramona Zabriskie, „Wife for life” Kryzys w małżeństwie po urodzeniu dziecka może mieć różne powody. Pamiętaj jednak, że Twoją bronią przeciwko niemu mogą być zachowania typu turn towards. Abyś jednak mogła je podejmować, zadbaj o siebie na tyle, na ile to możliwe. Szukaj pomocy przy dziecku, proś o nią i korzystaj z niej bez nadmiernych oczekiwań co do tego, jak ktoś ma się nim zająć. Nawet 30 minut mniej wprawnej opieki nad nim niż Twoja nie wyrządzi mu tak wielkiej szkody, jak Twoje przemęczenie i frustracja, które przełożą się na Twoją postawę wobec męża. Twój mąż wziął z Tobą ślub, ponieważ chciał z Tobą stworzyć szczęśliwą rodzinę. Urodzenie dziecka to duża zmiana w Waszym życiu i huśtawka emocjonalna. Nie pozwól jednak, aby odsunęło Was od siebie na tyle, że później już trudno będzie wrócić. Jaka jest Twoja recepta, aby uniknąć kryzysu w małżeństwie po urodzeniu dziecka? R5UBv.

0gkyyt1zzj.pages.dev/111

0gkyyt1zzj.pages.dev/382

0gkyyt1zzj.pages.dev/145

0gkyyt1zzj.pages.dev/269

0gkyyt1zzj.pages.dev/359

0gkyyt1zzj.pages.dev/30

0gkyyt1zzj.pages.dev/103

0gkyyt1zzj.pages.dev/75

0gkyyt1zzj.pages.dev/359

kryzys w małżeństwie po 30 latach